از نگرش اسلامی، حیات آدمی منحصر در جهان مادی نیست، بلکه این عالم به منزله منزلگاه موقتی است که اقامت انسان در آن پایان می‌یابد و در قرارگاه ابدی خود جای می گیرند.آنان که در حیات دنیوی خویش اهل صلاح و سداد بوده‌اند، در جایگاهی فرود می‌آیند که ازآن به « جنت » یا « بهشت » تعبیر می‌شود،«جنت به معنی باغی است مملو و مستور از گیاهان و اشجار، آنقدر تعداد درختان زیاد میباشد که زمین را با سایه بپوشاند. در آیاتی از قرآن کریم به ویژگی‌هایی از آنها اشاره شده که ذیلاً آنها را بر می‌شمریم :
- سایه های فراوان
سوره دهر، آیه 14 : « و دانیة علیهم ظلالها و ذللت قطوفها تذلیلاً و سایهها[ی درختان] به آنان نزدیک است، و میوههایش [برای چیدن] رام. » درختان بهشتی دارای سایه‌های فراوان هستند ـ که نتیجه انبوهی درختان است ـ و شاخه‌هاشان نیز آنچنان پائین و در دسترس می‌باشند که میوه‌های آنها به سهولت قابل چیدن و استفاده است .
طراوت وتازگی همیشگی
ـ سوره الرحمن، آیات 46 تا 48 :« ولمن خاف مقام ربه جنتان . فبای الاء ربکما تکذبان . ذواتا افنان . و برای کسی که از مقام پرودرگارش بترسد دو باغ بهشت است پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌‌کنید ؟ آن دو باغ بهشتی دارای انواع نعمتها و درختان پرطراوت است ». «اَفنان جمع فنن (بر وزن قلم) در اصل به معنی شاخههای تازه و پربرگ است وگاه به معنی "نوع" نیز به کار میرود، و در آیه مورد بحث در هر یک از دو معنی ممکن است استعمال شده باشد. در صورت اول اشاره به شاخههای باطراوت درختان بهشتی است؛ بر عکس درختان دنیا که دارای شاخههای پیر و جوان و خشکیده هستند؛ و در صورت دوم، اشاره به تنوع نعمتهای بهشت و انواع مواهب آن است، استعمال در هر دو معنی نیز بیمانع است. این احتمال نیز وجود دارد که درختان بهشتی به گونهای هستند که در یک درخت شاخههای مختلفی است و بر هر شاخه نوعی از میوهها.با توجه به این توضیحات در مییابیم که از دیگر ویژگیهای درختان بهشتی طراوت و تازگی همیشگی آنها و تنوع محصولات و میوه‌های آنهاست.
